eWUŚ, czyli Elektroniczna Weryfikacja Uprawnień Świadczeniobiorców
jest systemem pozwalającym na natychmiastowe uzyskanie potwierdzenia praw pacjentów do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Ponadto informacje przetwarzane w systemie eWUŚ są na bieżąco aktualizowane wg danych otrzymywanych m.in. z ZUS i KRUS i przedstawiają faktyczny stan uprawnień pacjenta a więc bezpośrednio na dzień, w którym dokonano sprawdzenia.
Od początku tego roku, aby potwierdzić swoje prawo do świadczeń, wystarczy podać w rejestracji swój numer PESEL i potwierdzić swoją tożsamość dokumentem takim jak dowód osobisty, paszport lub prawo jazdy, natomiast w stosunku do dzieci objętych obowiązkiem szkolnym, dopóki nie ukończą 18. roku życia wystarczy aktualna legitymacja szkolna.
W sytuacji, w której NFZ nie potwierdza uprawnień pacjenta do świadczeń, a ten wie, że ma do nich prawo, może je potwierdzić przez przedstawienie dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń, złożenie pisemnego oświadczenia o przysługującym prawie do świadczeń oraz okazanie dowodu osobistego, paszportu, prawa jazdy lub legitymacji szkolnej w przypadku osoby, która nie ukończyła 18. roku życia.
Konieczna jest weryfikacja uprawnień wszystkich osób ubiegających się o uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej, w tym także dzieci. Nawet jeżeli dziecko jest członkiem rodziny ubezpieczonego i zostało zgłoszone do ubezpieczenia zdrowotnego jako mające prawo do świadczeń finansowanych przez NFZ.
Jeżeli natomiast dziecko do 18 roku życia jest członkiem rodziny osoby nieubezpieczonej, za jego leczenie zapłaci budżet państwa. Tylko wtedy jednak, gdy dziecko ma polskie obywatelstwo.
Według definicji, członkami rodziny są rodzice i dziadkowie nie posiadający własnego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego i pozostający z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym. Członkami rodziny są także małżonkowie jak również dzieci, własne i przysposobione oraz wnuki, dzieci obce dla których ustanowiono opiekę albo w ramach rodziny zastępczej do ukończenia przez nie 18 lat. Jeśli dzieci kształcą się dalej, do ukończenia 26 lat. Jeżeli dziecko posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności lub inne traktowane na równi – ma prawo do korzystania ze świadczeń bez ograniczenia wieku.
Od 1 stycznia 2013 r. jeżeli pacjent jest osobą ubezpieczoną, ma obowiązek poinformować swojego płatnika składek (np. pracodawcę) o członkach swojej rodziny, których należy zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego, w tym także nowo narodzone dziecko. Świadczeniobiorca ma na to 7 dni od dnia ew. narodzin dziecka.
Zgłoszenie dziecka do ubezpieczenia jest obowiązkiem ustawowym. Jeżeli dziecko jest członkiem rodziny ubezpieczonego i zostało zgłoszone do ubezpieczenia zdrowotnego, ma prawo do świadczeń finansowanych przez NFZ. W przypadku, kiedy dziecko do 18 r.ż. nie jest członkiem rodziny osoby ubezpieczonej, za jego leczenie zapłaci budżet państwa. Tylko wtedy jednak, gdy dziecko jest obywatelem polskim.
W przypadku zmiany pracy, ubezpieczeni członkowie rodziny tracą prawa do świadczeń. Jeżeli pacjent został wyrejestrowany z ubezpieczenia zdrowotnego – jego dziecko także.
Dlatego przy zmianie pracodawcy należy poinformować nowego, że są członkowie rodziny, których należy zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego. Nie wystarczy, raz ich zgłosić.
W sytuacji, gdy żaden z rodziców nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego lub nie jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie np. pracy na własny rachunek, ubezpieczenia dobrowolnego lub pracy wykonywanej z tytułu przepisów o koordynacji, wówczas zgłoszenia wnuka do ubezpieczenia może dokonać dziadek / babcia.
